In dit artikel behandel ik één van de basisregels in de typografie. Steeds vaker lees ik boeken waarbij de widows en orphans mij om de oren vliegen. Wordt dit minder belangrijk gevonden? Het lijkt me toch dat deze ongenode gasten bij een laatste correctieronde worden verwijderd? Wat zijn het en hoe voorkom je ze? Hieronder leg ik aan je uit wat widows en orphans precies zijn.
Een widow 1 is een laatste regel van een alinea bovenaan een nieuwe kolom of – nog erger – op een nieuwe pagina. Bij een orphan is de eerste regel van een alinea, de laatste regel van de kolom of van de pagina.
Voorbeeld widow:
Voorbeeld orphan:
Het is tegenwoordig zo eenvoudig om met de computer teksten te zetten dat widows en orphans eenvoudig voorkomen kunnen worden. Ze brengen onrust bij de lezer en je mist daarbij het logische breekpunt waar een nieuwe bladzijde voor zorgt.
Hoe voorkom je widows en orphans?
Ik loop op het oog de hele tekst na. Hoe goed sommige software-instellingen ook werken, de menselijke controlefactor blijft toch noodzakelijk. Om een paar regels te winnen kunnen regels of hele alinea’s gespatieerd worden. Het versmallen van teksten is voor meerdere typografische doeleinden toepasbaar, ⇒ zie ook: Mooie regelval bij linkslijnende tekst.
1 In het Engels spreekt men over ‘widow’ (dat letterlijk ‘weduwe’ betekent) maar in het Nederlands is het ‘hoerenjong’. ‘Orphan’ is letterlijk vertaald ‘weeskind’, de term die we ook in het Nederlands gebruiken. Google en Facebook lijken niet blij met de term hoerenjong, want ik heb moeite dit bericht onder de aandacht te brengen. Terwijl dit een heel belangrijke basis is van de typografie. Vandaar de Engelse termen.
⇒ zie ook: Teksten passend krijgen
⇒ zie ook: Flattersatzen bij linkslijnende tekst
Laat me weten in een reactie wat je van het artikel vond. En mocht je de reden weten waarom de ongenode gasten steeds vaker langskomen, hoor ik het graag!